Na een kort verblijf op Terschelling en enige jaren in Workum verhuisde Jan Murk in 1952 naar Leeuwarden. In deze periode, die tot 1964 zou duren, kwam hij in artistiek opzicht tot volle ontplooiing. Zijn eerste domicilie vond hij in het Kunstcentrum Prinsentuin, waar hij onder het toeziend oog van mevrouw Faber, destijds directeur van de Fryske Kultuerried, enige tijd een woning en atelier aan huis had. Een tentoonstelling in dit Kunstcentrum, waar een op groot formaat geschilderde Mariafiguur opviel door haar monumentale mogelijkheden, gaf aanleiding tot de eerste opdracht. Er zouden nog vele volgen in allerlei technieken - muurschildering, houtrelief, metaalplastiek, gezandstraald glas, acrilaatappliqué - waarbij de nodige technische vaardigheid vaak op eigen kracht werd verworven.
De schrale jaren vijftig werden voor Jan Murk gekenmerkt door een bruisende activiteit, die in het werk zijn sporen naliet. Studiereizen naar Noorwegen, de Pyreneeën, de Dolomieten, Venetië en Parijs leverden een schat van indrukken op die werd verwerkt in schetsen en tekeningen. Een verlaten huis in de bergen, een kale door de bliksem getroffen boom, een aangevreten paal aan de waterkant waren onderwerpen die zich bij voorkeur leenden als inspiratiebron. Dat uitte zich niet in subtiele registraties van de werkelijkheid ter plekke, maar in brede expressieve gebaren, scherpe hoekige lijnen en soms inktvlekken met geblazen uitlopers. Het desolate landschap met zijn geheimvolle, bezielde leegte keerde altijd weer terug, als een 'paysage interieur' dat de reiziger overal met zich meedroeg.